Maceranın ikinci haftası: Huacachina

  Dönüp bakınca "vay be" dedirten bir haftandan sonra, o zaman buna devam ediyoruz peki ama nasıl sorusu vardı kafamızda. Yeni yıl geliyordu, masraflar beklediğimizin çok üstünde seyrediyordu ama içimizdeki o ses "devam edin" demeye devam edıyordu. Yeni yılı plajda çadırda karşılamaya karar verdik. Havai fişeklerin eşliğinde, uyuyan bebemizin yanıbaşında, sabaha kadar içen ve dans eden insanların arasında, bebe ile acaba kamp yapılır mı düşünceleri eşliğinde hoş geldi yeni yıl.

 Bir adım sonrası için hazırdık artık. Arabamızı yükledik ve çıktık Perunun ünlü vahasına doğru. Normalde gidip Huacachina da kalın demem hiç bir turiste ama küçük bebek ile keyifli vakit geçirilebilecek, keyifli bir kaçamak oldu benim için. Vahayı, gölün çevresini kendi evimizin bahçesi imiş gibi kullandığımız, gece yarısı yürüyüşleri, kumdan kaleler yaparak geçirilen saatler, bir moto taxi ile ulaşılan müze ver geri kalan şehirli gerçeklikler ile keyifli bir tercih oldu.

 Mavinin müzedeki heykellere ilgi duyması, Limada iken müzeye gitmeye vakit bulamayan ben için "doğru yoldasın Burcu" mesajı gibi oldu. Elbetteki daha çok vakit çiş ve yemek molalarına verildi ama olsun.

 Kaldığımız otel apart gibi idi. Kendi ocağımız ile yemeklerimizi pişirip, kahvemizi keyifle içmiş olsak da, vahanın sinekleri ve çalışma ve yaşama alanının ortak olması biraz zorladı. Koanaklama seçeneklerimizi değerlendirirken daha çok kriterimiz olması gerektiğini göstermiş oldu. Değdi mi, kesinlikle evet.

Paracas: Maceranin Ilk Duragi

 

Selamlar,

İlk haftanın sonuna kadar beklemek zor oldu bu yazıyı yazmak için. Ama ilk günlerin yoğun duyguları arasında, bende kalanları beklemeye karar verdim. Keyifli, öğretici bir ilk hafta oldu diyebilirim.

Yola çıkışımız Noel bayramına denk geleceği için biraz endişeli idim konaklama bulma konusunda, bu sebeple bu tarihlerde bildiğimiz bir yerde olma taraftarı olduk. Aslında daha erken yola çıkarız önceki bir kaç tanımak istedğimiz noktayı daha görürüz diyorduk ama olmadı. Hatta yola çıkış gününde bile bitmeyen evi kapatma işleri arasında 10 saat gecikmeli çıkabildik yola. Bizi 3 buçuk saatlik bir yol bekliyordu. 20 aylık bebe ile kısa değil ama çok da uzun olmayan bir yol, ancak arabamızın (bütün ileriye dönük bakımları dahi yapılmış arabadan bahsediyoruz) bizi yolda bırakması ile gecenin 2sinde otobanda varacağımız yere 20 dk uzaklıkta, yolda kaldık. Aradığımız çekiciler ya Lima dan ya da Ica dan gelecekti, 2 veya 3 saat yoldan yani, o da belki sabaha çıkarlar ancak denilerek, bu sebeple çözümü kendi kendimize arayıp bulduk. Arabayı 500 metre ilerideki  yerleşim yerine (şansımıza arabanın kendini komple kapattığı yere yakın bir yerleşim vardı, bir kaç km önce olsaydı böyle bir şansımız olmazdı) kadar ittik. İlk bulduğumuz konaklama yerine girdik ve uyuyup, sorunları sabaha sağlam kafa ile çözmeye karar verdik. Bu süreçte 20 aylık Mavi inanilmaz bir dayanıklılık gösterdi ve bizim hareketlerimize uyanmış olmasına rağmen (ilk defa ekranların desteğine başvurmuş olsak da) sakince bekledi ve sonrasında birbirimize sarılıp uyuduk 😊

Gezinin birinci gününü aslında o uyandığımız sabah olarak hesaplıyorum, çünkü gece yarısı başlamış olmak çok da manalı gelmiyor bana, bu sebeple gezinin 1. gününe uyandığımızda, Lima daki mekanikçimizin telefon desteği ile arabayı çalıştırmayı başardık ve ilk varış noktamıza doğru yola çıktık, ancak 5 dakika mesafede tekrar kapandı. Bu sefer bir araçtan yardım isteyip bizi varış noktamıza kadar götürmesini rica ettik.

İlk konaklama için hostel denemek istiyordum. Hem özel zamanlarda (bayram, yeni yıl gibi hazırladıkları aktivitelerin olması, hem de mutfak ve ortak alan gibi Mavi ile ihtiyaç duyacağımız alanlarının olmasından kaynaklı), neyse ki ilk başta deneme yapmayı istemişiz çünkü hostellere 18 yaş altının alınmadığını öğrendim. Biraz çeliskili bir bilgilendirme oldu bu çünkü bir çok gezginden bildiğim üzere, benim gibi düşünen bir çok aile hostellerde konaklıyor ama bana verilen bu bilgi, geziyi hosteller ve couch surfing üzerine planlayan ben için, üzücü bir haber oldu.

Uykusuz, problemlerle dolu bir doğumgünü sabahında herşeyi durdurup, keyifli bir kahvaltı yapıp güne başlama kararı aldık. Deniz kenarında güzel görünen bir mekana oturduk, kahvemizi ve kahvaltımızı istedik. Deniz havası, Lima’nın grisinden sonra içimize işleyen güneş güzel bir başlangıca mesaj veriyordu. Herşeyin ters olduğunu görüyor ama böyle hissetmiyorduk.

Kahvaltıdan sonra biraz kendimi toparlayıp daha önce iletişime geçtiğim bölgedeki couchsurfinglere yazmaya başladım, oradan konaklama için olmasa da genel bilgilendirme ve destek almış olmak biraz rahatlattı. Sonra kumsalın tadını çıkardık ailecek ve kendimize konaklayacak bir yer aramaya başladım. Noel in burada aile ile geçirilen bir bayram olması sebebiyle, henüz otellerin dolu olmadığını, asıl yogunluğun yılbaşı haftasonusu olacağını öğrendim. Temiz, sakin bir aile yerine giriş yaptık ve dinlenerek yenilendik.

Noel akşamı için yine de ilk düşündüğüm hostelde bir yemeğe katıldık. Neden hostelleri sevdiğimi bir kez daha göstermiş oldu bana ve bu bebekle hostele gitme işini nasıl çözerim diye düşündürmeye başladı beni. Keyifli sohbetler, idare eder yemekler, Meksikalı ve İspanyol gezginler ile sohbet dolu bu akşamın ardından, gece 12 yi bekleyemeden gidip uyuduk. Teknik olarak zorlu ama içimizin kıpır kıpır oldugu bir ilk gündü. Kelebeğin kozadan çıkarkenki zehrini atmasi gibi bir zorluklar zinciri icinde oldugumuzu, ama bunu da atlattik, geri donmek icin bir sebep degil modunda idik. Yani hersey havlu attirmak icin idealdi de, bizim oyle bir niyetimiz yoktu.

Sonraki gunler ilk gune oranla cok daha akici gecti. Mavi yazlik bir koyde oldugunu hissetti ve ona gore uyum sagladi. Her gun ve her gece denize gitmeyi isteyerek uyuyup uyandi, kumdan kaleler yapti, plaj arkadasliklari edindi, oteldeki kedilerle ve kopeklerle oynadi, park istedi ve neyse ki bulduk, kendi mahallemizdeki kadar guzel olmasa da parkta oynadi. Tanistigimiz her insandan birseyler ogrendi. 1 hafta icinde inanilmaz oranda yeni kelimelerle iletisim kurmaya basladi. 1 valiz kitap, oyuncak ve etkinlik malzemesi getirmis olmak ile gurur duydum cunku kitaplari, boyalari ve oyuncaklari en stresi anlarda onun yakin arkadasi, bizim iletisim kanalimiz oldu.

 

 

 

Notlar:

4. gun mavi bezini birakmaya karar verdi

Felix toplantisini Mavi ile yapabildi

Ilk couch surfing baglantimizi kurduk, evinde yemek pisirdik

Arabanin arkadsinda yemek pisirdik

Deniz kenarinda aksam yemegimizi yedik, kahvaltimizi ettik.