Dönüp bakınca "vay be" dedirten bir haftandan sonra, o zaman buna devam ediyoruz peki ama nasıl sorusu vardı kafamızda. Yeni yıl geliyordu, masraflar beklediğimizin çok üstünde seyrediyordu ama içimizdeki o ses "devam edin" demeye devam edıyordu. Yeni yılı plajda çadırda karşılamaya karar verdik. Havai fişeklerin eşliğinde, uyuyan bebemizin yanıbaşında, sabaha kadar içen ve dans eden insanların arasında, bebe ile acaba kamp yapılır mı düşünceleri eşliğinde hoş geldi yeni yıl.
.jpeg)
Bir adım sonrası için hazırdık artık. Arabamızı yükledik ve çıktık Perunun ünlü vahasına doğru. Normalde gidip Huacachina da kalın demem hiç bir turiste ama küçük bebek ile keyifli vakit geçirilebilecek, keyifli bir kaçamak oldu benim için. Vahayı, gölün çevresini kendi evimizin bahçesi imiş gibi kullandığımız, gece yarısı yürüyüşleri, kumdan kaleler yaparak geçirilen saatler, bir moto taxi ile ulaşılan müze ver geri kalan şehirli gerçeklikler ile keyifli bir tercih oldu.
Mavinin müzedeki heykellere ilgi duyması, Limada iken müzeye gitmeye vakit bulamayan ben için "doğru yoldasın Burcu" mesajı gibi oldu. Elbetteki daha çok vakit çiş ve yemek molalarına verildi ama olsun.
Kaldığımız otel apart gibi idi. Kendi ocağımız ile yemeklerimizi pişirip, kahvemizi keyifle içmiş olsak da, vahanın sinekleri ve çalışma ve yaşama alanının ortak olması biraz zorladı. Koanaklama seçeneklerimizi değerlendirirken daha çok kriterimiz olması gerektiğini göstermiş oldu. Değdi mi, kesinlikle evet.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder